Podarowana najmłodszemu bratu Ignotusowi, przodkowi Potterów. Przekazywana jest od wieków z ojca na syna; Harry Potter odziedziczył ją po swoim ojcu. Dumbledore pożyczył ją od Jamesa Pottera kilka dni przed jego śmiercią w celu zbadania jej, a gdy Harry rozpoczął naukę w Hogwarcie, oddał mu ją anonimowo. Mimo iż na świecie było wiele peleryn zapewniających niewidzialność, jednak ta jedyna była niezniszczalna, nie działały na nią żadne zaklęcia (w 7 tomie HP kiedy Harry wraz z przyjaciółmi teleportują się do Hogsmeade a śmierciożercy wypowiadają zaklęcie "Accio" peleryna nie reaguje) i nie starzała się z wiekiem (nie traciła właściwości tak jak zwykłe, z włosów demimozy).
Zdobywca wszystkich trzech Insygniów zostawał "Panem Śmierci", dlatego tak wiele osób poszukiwało choćby cienia dowodu, że legenda jest prawdziwa, a przedmioty istnieją naprawdę. Należeli do nich m.in. młodzi Dumbledore i Grindelwald, którzy w młodości fantazjowali o odnalezieniu Insygniów. W ostatniej części sagi o Harrym Potterze to właśnie główny bohater posiada kolejno wszystkie trzy insygnia, lecz rezygnuje z posiadania Czarnej Różdżki - ukrywa ją w grobie Dumbledore'a w zamiarze nie zostania nigdy pokonanym, a także gubi Kamień Wskrzeszenia i postanawia go nie szukać. Gdyby Harry zmarł nie będąc pokonanym przez kogokolwiek, moc Czarnej Różdżki by wygasła. Kamień został zgubiony przez Harry'ego w lesie, w którym ugodziło go zaklęcie "Avada Kedavra", nie jest dokładnie określone co dzieje sie z nim dalej i Harry nie ma zamiaru go szukać. Peleryna Niewidka oczywiście zostaje w jego rekach i najprawdopodobniej odziedziczy ją Albus Severus Potter.

Symbol Insygniów poznajemy po raz pierwszy w rozdziale "Wesele" 7. tomu - ma go na szyi (w formie wisiorka) Ksenofilius Lovegood. Wiktor Krum mówi Harry'emu, że to znak Grindelwalda. Potem dowiadujemy się, że Grindelwald chciał zdobyć Insygnia, więc wyżłobił ten znak na ścianie Durmstrangu.